Ropa naftowa, inaczej nazywana olejem skalnym, ze względu na swoje występowanie pośród skał, stanowi oleistą ciecz, która jest lżejsza od wody. Można ją rozpoznać po charakterystycznym zapachu. Jej kolor jest różny i zależy od gatunku oraz miejsca wydobycia ropy. Zazwyczaj posiada barwą ciemnobrunatną, żółtawą, słabo opalizującą lub nawet czarną.
Nie rozpuszcza się w wodzie. Jest cieczą o właściwościach palnych. Złoża ropy można najczęściej spotyka się pod dnem mórz, niedaleko od brzegu. Występują także na obszarach lądowych. Zawsze jednak ropa naftowa znajduje się na znacznych głębokościach, nawet kilka kilometrów pod poziomem lądu lub dna oceanu. Fakt ten sprawia, że potrzebny jest specjalistyczny sprzęt do wydobycia ropy spod ziemi. Otwory wiertnicze, miejsca, przez które będzie się pobierać ropę, wierci się za pomocą tzw. koronek wiertniczych. Są to specjalistyczne narzędzia, zdolne do przebicia się przez twarde skały. Wiertła wykonuje się z najtwardszych materiałów na ziemi: uszlachetnionej stali oraz diamentów.
Koronki wiertnicze stanowiące rurę, zaopatrzoną w wiertło zasilane są przez silniki lub turbiny. Wraz ze wzrostem długości odwiertu, przedłuża się rurę, za pomocą której, dociera się coraz głębiej. Skruszone skały wydobywa się znad otworu wiertniczego, używając tzw. płuczki. Płuczkę stanowi mieszanina różnych związków chemicznych i wody, którą wprowadza się za pomocą rury do odwiertu. Ma ona zdolność do unoszenia rozdrobnionych fragmentów skał do góry.